Wat een week

Net als bij Blondie was week 47 niet echt een topweek. Ben ik over het algemeen een redelijk vrolijk optimistisch mens (ok je moet me niet uit mijn vertrouwde omgeving halen dan wordt ik wat knorrig maar normaal....) deze week was echt een bud week. Het begon ermee dat dochter 2 een ongelukje kreeg met onze auto wat verrassend veel schade opleverde, daarna is door een ongelukje mijn e-reader aan gort gelopen en kreeg ik oorontsteking aan beide oren. Knallende koppijn is het resultaat. En ondertussen was het natuurlijk verschrikkelijk druk op het werk en heb ik 6 dagen achter elkaar gewerkt. Als (zuur) kersje op de taart is dochter 2 ook nog eens uit huis getrokken. Al met al een week die ik graag wil vergeten en het staartje ervan ook want ik zit dus nog steeds met 2 zeer pijnlijke verstopte oren, voordeel is dat de helft van wat er gezegd wordt helemaal langs me heen gaat dus dat scheelt gezeur ;-). Op naar week 49, dat wordt mijn week let maar op!!

Uit huis

Vertelde vorige week dochter 2 dat ze een kamer heeft gevonden en uit huis gaat, deze week dacht dochter 1 dat het wel leuk was om te vertellen dat ze gaat hospiteren (jazeker dat betekend dus gewoon een kamer bekijken, ik leer zoveel). Nu heb ik nooit gedacht dat het mij zou overkomen maar ik heb een beetje last van lege nest syndroom kriebels. Soms moet ik zelfs een beetje huilen, ik blijf een jankert.

Gelukkig waren er ook leuke dingen deze week, zo ben ik samen met mijn zusje naar de Margriet winterfair geweest en dat was echt hartstikke leuk. Ik werd om de haverklap herkend en soms wisten mensen niet precies waarvan dus de hele dag liep ik te hoiien en de hallooen. Hartstikke gezellig. De mensen die me wel herkenden van Obese hadden honderden vragen maar stelden er gelukkig niet zoveel :-). Ik heb nog 2 gesigneerde boeken gescoord van Yvonne Kroonenberg en van Annemarie van Gaal het zal nu echt goedkomen met mijn financiën.

Met eten vind ik het altijd wel lastig op dit soort dagen maar goed je bent een dagje uit. Nu ga ik me geestelijk voorbereiden op 2 dochters minder in huis, raar idee.

Enerverend

Net de laatste opnames achter de rug van de allerlaatste Obese uitzending van dit jaar. Wat een jaar is dit geweest met ontzettende mooie hoogtepunten en diepe diepe dalen. Tranen hebben zich afgewisseld met enorme lachbuien, woedeaanvallen met euforie om dan uiteindelijk ruim 64 kilo te zijn afgevallen in 10 maanden. Ik ben er super blij mee, het is misschien niet zoveel als er gehoopt is, door mij, maar het is toch best heel veel en wat ben ik een stuk gezonder geworden.

Nu komt een nog veel grotere uitdaging, nu moet er nog meer af en moet het eraf blijven en ik weet uit ervaring dat dit niet meevalt. Het gevaar van terugval is altijd aanwezig en ik ben er dan ook doodsbenauwd voor, mij zul je niet horen zeggen dat overkomt me niet. En toch denk ik dat het nu anders gaat, ik wil zo graag dit gevoel vasthouden. Mijn volgende streven is beneden de 100 kilo komen en dan rustig doorgaan tot ik mijn BMI op 25 of lager heb. Ik geef mezelf daar tot volgend jaar kerst voor. Nu eerst maar eens lekker door blijven sporten en gezond eten en dan moet het toch goed komen.

Al moet ik wel heel eerlijk vertellen dat ik vandaag voor het eerst bij mijn favoriete restaurant lekker heb gegeten. Nu lekker met een kopje groene thee op de bank en heerlijk genieten van alles wat ik heb meegemaakt. En misschien nog een traantje wegpinken om het afscheid.