Spinning

Nu is het auw auw auw, god wat heb ik een spierpijn. Werkelijk alles doet me zeer (ik heb spieren op plaatsen waar ik niet wist dat ik ze had, waar ik het ook niet van wilde weten) maar oh wat was het leuk.

Gistermorgen kreeg ik al een belletje om kwart over 9 van mijn lieve collega H-J waar ik bleef. Nu was ik met tieners op pad en die vergeten alles, dus toen ik al in Emmeloord was, moest ik weer terug naar huis dus daarom was ik iets later. Er werd met smart op me gewacht en de sfeer zat er gelijk goed in. En we hebben het de rest van de dag hartstikke leuk gehad. De meeste zijn er het grootste gedeelte van de dag geweest en we hebben ook nog supporters gehad (bedankt allemaal). Omdat er iemand te laat was, kon ik ook nog een uurtje spinnen en wat vond ik het eng, maar wat ben ik achteraf blij dat ik het gedaan heb, het was fantastisch en a.s. vrijdag gaan we weer (toch Elbakero?). 's avonds moest ik nog werken en een domper op de dag was dat een collega plotseling heel ziek werd, dit was echt schrikken en ik hoop voor haar dat dit nooit meer gebeurt want wat was dit verschrikkelijk voor haar.

Een lieve collega wilde wel tot 12 uur blijven dus mocht ik op tijd naar huis, zodat ik fris en fruitig de zondagmorgen, een uurtje korter geslapen, kon beginnen. Maar oh die pijn.

Walken

Gisteravond hebben we een nordic walk les gehad.

Dat is nog hartstikke moeilijk, heup naar voren, armen recht houden, stokken niet voorbij je voeten, schouders ontspannen, los laten, knijpen enz enz. Ik denk toch dat een lesje niet genoeg is en dat ik (we?) er nog maar ga volgen. Gisteravond had ik ook een beetje spierpijn in mijn benen, dat heb ik nog nooit gehad van gewoon wandelen. Maar we hebben ook gelachen en daar doen we het voor.

Vandaag nog even naar Van Wieren gewandeld, heel harde (tegen) wind, maar toch redelijk snel gelopen. Zonder hond loopt sneller, maar het is toch minder gezellig. Kira kwam iedere keer even z'n neus tegen mijn hand duwen onderweg en dat mis ik toch wel.

Deze week geen weegmoment dus, omdat we deze les wilden volgen.

Winnaar

De 1000 ste bezoeker is Elbakero, ik zal zorgen dat hij zijn verrassing zo snel mogelijk ontvangt.
Ook namens man en dochters van harte gefeliciteerd.

Broeken

Het was deze week broeken krijg week. De eerste kreeg ik van Lijda die hem veel te groot had gekocht, ze houd niet van knellende broeken maar dit was overdreven :-), maakt niets uit ik ben er weer hartstikke blij mee.

'S middags kwam een vriendin langs die ook al zo machtig veel was afgevallen met 3 vuilniszakken (die grote blauwe) vol met kleding dat niet meer paste en ook daar heb ik een aantal spijkerbroeken uit gevist in de meest uiteenlopende maten (niet zulke lelijke als op de foto hoor!!)

Ik ben er in ieder geval hartstikke blij mee, het is hartstikke leuk om af te vallen maar het is ook zo dat je bijna niets meer hebt om aan te trekken en alles nieuw kopen is een dure en vervelende hobby. Vervelend omdat ik dus de pest aan winkelen heb, ik vind winkelen alleen leuk als ik niets hoef en alleen dingen hoef te kopen die ik niet moet, maar alleen voor de fun. En met 2e hands is niets mis, tenslotte ben ik een echte MPer dus........

1000

Kijk even naar het tellertje, we zitten over de 900 bezoekers heen.
Wie me een screenshot stuurt met daarop de 1000 krijgt een leuke verrassing!

De wandeling

Al lang niets meer gepost, maar ik maak ook zo weinig mee.....
Vandaag ben ik samen met Nancy naar Lijda gewandeld, een wandeling van bijna 11 kilometer.
Vroeger was er een programma op televisie dat heette "De wandeling" dan ging een presentator met iemand wandelen en vervolgens werden er dan over de meest uiteenlopende zaken gepraat. Je kon toen ook kaartjes bestellen met wandelonderwerpen (toch L en L?) maar die hebben wij niet nodig. Verder was het wel helemaal "De wandeling" we hebben enorm gelachen, Nancy kan zo vreselijk grappige opmerkingen maken, maar ik heb ook gehuild. Gisteravond had ik namelijk gekeken naar een soort CSI programma en daar had een moeder haar dochtertje (3)zo hard door elkaar geschud, dat ze 3 dagen later overleed door een lek in haar hersentjes. Die moeder zat te vertellen hoe dat gebeurd was, ze was een beetje overspannen en het kindje bleef maar huilen dus heeft ze haar door elkaar geschud net zo lang tot ze ophield. Maar de laatste zin van die moeder vergeet ik niet nl. "toen ik wegliep glimlachte ze naar me". En die zin ging bij mij mijn hart in. Het houden van een kind van haar moeder (of vader) ze vertrouwen je altijd en als je leest of ziet hoe sommige mensen met dit vertrouwen omgaan brrrrr. Dit was ik dus aan Nancy aan het vertellen en de tranen die ik gisteravond inhield, kwamen nu in stromen naar beneden. Gelukkig later wel weer gelachen (Nancy wordt nooit een zwerver) maar het was met recht een heerlijke wandeling. Bij Lijda was het weer als vanouds gezellig en intiem, dus een heerlijke ochtend.

Verdriet

Er is hier veel verdriet, vanmorgen hebben we onze Kira in moeten laten slapen. Zijn rug was gebroken en hij zou niet meer kunnen lopen. Toen we vanmorgen beneden kwamen, al heel vroeg, wilde hij naar ons toe komen maar het ging niet, zijn lijf wilde niet mee. Ook zijn ontlasting had hij laten lopen en dat is geen goed teken. Direct Nancy ge-sms-t en zij kwam gelijk, samen hebben we gewacht tot 9 uur, dan kon Bennie de dierenarts bellen. Je zag aan Kira zijn ogen dat hij er ook mee aan was. Ik had pate voor hem gekocht maar hij heeft er niets van gegeten, hij voelde zich beroerd. De dierenarts zei aan de telefoon dat hij er al bang voor was en vroeg Bennie gelijk te komen. Een half uur later kregen wij hier het telefoontje dat Kira niet meer zou kunnen lopen en dat de dierenarts Bennie had aangeraden om Kira te verlossen.
Ik ben naar boven gegaan om de meiden dit te vertellen en ze zijn nogal overstuur. Ook Nancy zit hier te huilen. Het was een fantastische hond, die heel goed luisterde en een plezier was om mee te nemen met lange wandelingen, waar hij gek op was. Ook op de kinderen was hij gek, maar zijn lieveling was toch Kimberley, hij had epileptie en als hij een aanval kreeg kroop hij naar mij toe, maar de laatste keer dat het gebeurde naar Kimberley. We zullen hem verschrikkelijk missen.

Pokeren en andere belevenissen

Gisteren weer een weegmomentje gehad, pond eraf, tja......Het gesprek ging deze keer over operatie na het lijnen of niet. Ik gaf tijdens de cursus aan dat ik dat niet zo gauw zou gaan doen omdat ik aan het lijnen ben voor mijn gezondheid en niet perse voor mijn uiterlijk, maar dat betekend niet dat ik het niet belangrijk vind hoe ik eruit zie. Ik ga regelmatig even naar de schoonheidsspecialiste, smeer iedere dag met dag en nachtcreme, smeer mezelf in met body lotion, ga regelmatig naar de kapper (nu even niet wil het een beetje laten groeien) en trek overtolige haren met wortel en al uit. Maar een operatie is toch andere koek. Nu is het wel zo, stel dat ik op mijn streefgewicht zou zijn en ik zie er niet meer uit, dan weet ik het nog niet, maar nu zeg ik nee.

Gisteren ook nog naar ballorig geweest, was wel leuk maar ik was ook een beetje duf van het zingen dus we zaten er wel een beetje gaperig bij.

's Avonds kwamen Ronnie en Henk-Jan ons pokeren leren, nou dat hebben ze goed gedaan :-), volgens mij hebben Nancy en ik deze mannen een poepie laten ruiken. Het bewijst toch maar weer wat ik altijd al dacht, vrouwen hebben een betere poker face dan mannen :-).

Vandaag wees iemand mij op een stukje van iemand anders zijn blok, een verhaal over een afvalrace, voor degene die alleen mijn blog lezen en niet die van het rijtje aan de rechterkant, ik wil jullie deze niet onthouden http://elbakero.blogspot.com/

Vandaag op het werk een telefoontje dat onze hond een ongeluk heeft gehad, hij is onder een auto gelopen en heeft nu zijn ruggewervels gekneusd (hopen we) we moeten afwachten tot morgen van de dierenarts, dan weten we meer. Hij ligt hier zo zielig met een hersenschudding, bah. Morgen zijn Bennie en ik lekker samen vrij, kunnen we de hond samen vertroetelen en toch hopelijk nog een beetje genieten.