Verdriet

Er is hier veel verdriet, vanmorgen hebben we onze Kira in moeten laten slapen. Zijn rug was gebroken en hij zou niet meer kunnen lopen. Toen we vanmorgen beneden kwamen, al heel vroeg, wilde hij naar ons toe komen maar het ging niet, zijn lijf wilde niet mee. Ook zijn ontlasting had hij laten lopen en dat is geen goed teken. Direct Nancy ge-sms-t en zij kwam gelijk, samen hebben we gewacht tot 9 uur, dan kon Bennie de dierenarts bellen. Je zag aan Kira zijn ogen dat hij er ook mee aan was. Ik had pate voor hem gekocht maar hij heeft er niets van gegeten, hij voelde zich beroerd. De dierenarts zei aan de telefoon dat hij er al bang voor was en vroeg Bennie gelijk te komen. Een half uur later kregen wij hier het telefoontje dat Kira niet meer zou kunnen lopen en dat de dierenarts Bennie had aangeraden om Kira te verlossen.
Ik ben naar boven gegaan om de meiden dit te vertellen en ze zijn nogal overstuur. Ook Nancy zit hier te huilen. Het was een fantastische hond, die heel goed luisterde en een plezier was om mee te nemen met lange wandelingen, waar hij gek op was. Ook op de kinderen was hij gek, maar zijn lieveling was toch Kimberley, hij had epileptie en als hij een aanval kreeg kroop hij naar mij toe, maar de laatste keer dat het gebeurde naar Kimberley. We zullen hem verschrikkelijk missen.