Vanmiddag toen ik dochter 3 en nichtje aan het ophalen was bij de sportschool zag ik moeders met verhitte gezichten naar binnen rennen, onwillige, dromerige, huilende kinderen achter zich aan trekkend. Zwemles!!! Ik kreeg een flashback terug naar jaren geleden toen ik ook achter het raam naar mijn zwemmende kind zat te kijken, denkend aan wat er thuis allemaal nog moest gebeuren, wat ik zou eten of wie er nog gebeld moest worden, ondertussen hopend dat ik deze keer wel bij de moeders zou zijn waarvan de kinderen een lintje/diploma zouden krijgen. Hoe vaak heb ik toen wel niet gedacht dat het leven toch wel stress vrij moest zijn als je dat niet meer had. Nu dacht ik bij iedere moeder die ik naar binnen zag rennen, wacht maar tot ze pubers zijn, dan denk je nog wel eens terug aan dat half uur met een kop koffie/thee waarin je even lekker tot rust kon komen. Als je midden in de nacht ze overal vandaan moet halen, als je niet meer weet wie hun vrienden nu eigenlijk zijn, als je niet meer even bij de juf binnen kunt lopen om slechte resultaten te bespreken. En het gaat nooit meer over, echt nooit meer. Als ik hoor hoe vriendinnen/collega's zich zorgen blijven maken over hun al volwassen kinderen dan weet ik het, ik heb levenslang, gelukkig.....
Marinko; Počivaj u miru 😘
3 maanden geleden
3 reacties:
He Elly
Neem van mij aan dat zorgen maken over je (bijna) volwassen kinderen toch iets anders is dan zorgen over je pubermeiden. Maar levenslang heb je, dus blijven hopen dat dat leven lang duurt.
kleine kinderen kleine zorgen.
grote kinderen grote zorgen,
je moet de tijd prijzen dat ze nog jong zijn. want als de puberteit aanbreek. krijg je grijze haren.
fijn weekend gr mij
hey El! als je googled op Fiefs hotspot kom je me weer tegen! ik heb je toegang gegeven dus als het goed is kun je er gewoon in! zag de foto van je lip... oeiiiii..... ben je goed op je plaat gegaan zeg... hopelijk is het snel weer helemaal beterrrr! liefs fief
Een reactie posten