Dutje

Het is in dit huis onmogelijk om een tukkie te doen, tenminste voor mij, of ik nu even op de bank lig of in bed kruip er is altijd iemand die me vindt en een vraag heeft te stellen. Hoe vaak ik wel niet wakker wordt gemaakt met de vraag 'mag ik', echt ik kan het niet meer op 2 handen te tellen. En dat terwijl ik ieders slaap respecteer, ik sluip door het huis als er nog iemand op zijn nest ligt en dat kan hier wel tot diep in de middag zijn, maar ik heb de ogen nog niet dicht of het is 'mama' op een fluistertoon ook nog meestal alsof dat minder erg is. Ik heb toch iets fout gedaan tijdens de opvoeding.