Gister (1ste kerstdag) zijn we naar mijn broer R. geweest om met z'n allen samen kerst te vieren. En ik kan er eigenlijk kort over zijn, het was een fantastische dag. R. en zijn vrouw J. hebben er werkelijk alles aan gedaan om ons een welkom gevoel te geven. Het huis was helemaal in een gezellige kerstsfeer, de koffie en thee waren klaar en er waren verukkelijke (chocolade) dingen voor erbij.
Ze ziet er zo verschrikkelijk mooi uit dat ik een brok in mijn keel heb (en nu is ze nog niet eens opgemaakt kun je nagaan). Mijn oudste meisje wordt groot......
Ook buiten heeft Bennie zijn best gedaan om de Noorderkroon te evenaren
Woensdag avond zijn Ans, Karin, Samantha, Nance en ik naar een kleding verhuur bedrijf geweest omdat we vrijdagavond een groot feest van het werk hadden en dit had als thema LAS VEGAS, nu ben ik toch bijna 50 kilo afgevallen maar alles was toch nog wel iets te klein (tenminste wat ik leuk vond) ze hadden daar 22.000 outfits en toch alle 4 niets kunnen vinden.
De hulp van de eigenares was ook minimaal, dus ik geloof dat al hadden ze iets gehad wat ik misschien nog wel had willen hebben, ik het niet meegenomen alleen al door de botte hulp.
Het was echt noodweer (hevige windstoten en onweer) maar ondanks alles is hij GESLAAGD!!!
We zijn natuurlijk allemaal super trots.
Dus lieverd, GEFELICITEERD
(De slinger had ik op zijn allereerste rijles al besteld, dus die blijft nu wel een weekendje hangen)
Tenslotte als iemand die een complete verbouwing/verhuizing aan het doen zijn (en dat zijn bijna alle bloggers of aan het doen of hebben gedaan), er ook nog tijd voor hebben, waarom iemand die de hele week maar wat aanklungeld niet?? Daar zit wat in dus nu maar gauw even een stukje plaatsen.
Oke wat heb ik de hele week gedaan, gewerkt natuurlijk, een ouderavond vergeten, gewandeld heel veel gewandeld, boodschappen gedaan, gekookt, opgeruimd, gewassen, cadeautjes gekocht, verjaardag gevierd, niet bij een vriendin (die ik de laatste tijd veel te veel verwaarloos) op de koffie geweest, weegmoment gehad (0,4 eraf) en het allerbelangrijkste moment van deze week, mijn lieve M. verteld dat Sinterklaas niet bestaat.
Eigenlijk twijfelde ze nog helemaal nergens aan en geloofde ze vol overtuiging, maar het is haar de laatste week iets te vaak verteld door schoolvriendinnetjes die deze informatie toch maar moeilijk voor zich kunnen houden en daarom sloeg ook bij M. de twijfel toe.
Dus een hoop verdriet (ze gaan toch door een soort rouw proces heen.)
Gelukkig liep ze vanmorgen al weer redelijk vrolijk rond, al verteld ze wel regelmatig dat ze het niet leuk vind!!
Ach als de cadeau's maar gewoon komen dan zal het wel meevallen denk ik :-)
Maar ook ik zit met een kater gevoel, mijn laatste kindje wordt dus ook groot, nu al geen echt sinterklaas meer vieren, steeds vaker iets niet vertellen, uitgaan en uiteindelijk uit huis brrrrr.
Vandaag mag er in Nederland weer gestemd worden. Nu hebben we in dit land een groot goed en dat is "Vrijheid van Meningsuiting" en daar hoort Stemmen ook bij. Nu zijn er in dit land ook mensen die dit zo gewoon vinden dat ze niet gaan stemmen. Dat snap ik niet, dit (voor) recht moet je koesteren. Zijn we met z'n allen nou zo blasé geworden dat het ons niet meer boeit dat we in een vrij land wonen? Vroeger was er een kreet "laat je stem niet verloren gaan" en daar sta ik volledig achter. Ik weet toch niet waar ik op moet stemmen hoor je ook veel, stem dan op de partij die het dichtst bij je ligt, helemaal eens wordt je het toch niet met alles, of stem desnoods blanco, maar stem wel.
Zoals jullie in mijn vorige post gelezen hebben, ging ik vanmorgen
(15-11) naar de schoonheidsspecialiste, het was heerlijk!!!
Terwijl de cd van Norah Jones zachtjes speelde, werd ik geaaid, gemasseerd, beknepen en geharst (heel subtiel werd er gevraagd "zal ik je bovenlip ook harsen?", " i.p.v. "moet je snor ook weg?" )
Na 1,5 uur genieten was het alweer klaar, maar wat mij betreft had het uuuuuuuren mogen duren.
Nu niet allemaal morgen gaan vragen "wanneer maken ze het af"
Het is in ieder geval voor iedereen een aanrader want niets ontspant meer dan dat er eens even lekker aan je gefriemeld wordt.
We hadden de meest beroerde plaatsen die iemand zich kan voorstellen (zijbalkon) maar we hebben enorm genoten, we zaten wel lekker dichtbij het toneel, dus konden alles goed volgen, ieder nadeel heb ze voordeel.
Er is niemand zo goed in om dagelijkse problemen zo grappig te vertellen als zij en ook de mix lachen en serieus is echt heel goed en de muziek was gewoon perfect, 4 mannen die allemaal gewoon goed waren.
Ze heeft het regelmatig over haar perikelen met haar kinderen (8 en 12) en af en toe knepen B. en ik elkaar in de hand, omdat we het zo herkenden. We moesten dan ook, vooral in het 2e bedrijf, vreselijk lachen. Als toegift zong ze ook nog mijn favoriete lied van haar, leven zonder angst. Al met al een zeer geslaagde avond en wat mij betreft gaan we volgend jaar veel vaker naar zoiets toe, je ontspant zo vreselijk lekker van hard lachen.
Nu ga ik even lekker naar de schoonheidsspecialiste ook al zo heerlijk dus wat zal ik relaxed zijn wanneer ik weer op het werk kom.
Vrijdagavond 10 november zijn we met mijn team heerlijk tapas weten eten bij een restaurant in E.
Bijna iedereen was aanwezig en ook nog allemaal in een goed humeur.
We hebben dan ook een heel leuke avond gehad met veel lol maar ook "zware" gesprekken.
Er zijn de meest uiteenlopende gesprekken gevoerd en omdat ik een team heb wat bestaat uit mensen van 21 tot 46 was het een zeer gêmeleerd gezelschap.
Ook hebben we afscheid genomen van Dennis en iedereen was het erover eens dat we hem zullen missen, donderdag is hij voor het laatst, dan ben ik vrij maar natuurlijk kom ik nog wel even langs om afscheid te nemen.
Het eten was verrukkelijk en ik heb me dan ook weer volledig laten gaan, wat waarschijnlijk moet leiden tot 2 balansweken i.p.v. een balansdag, maar ik heb het ervoor over want wat is dat toch lekker al die tapas. Ik heb ook alles geprobeerd en zelfs inktvis en garnalen kroketjes gegeten (zou het nooit bestellen maar vies was het zeker niet).
Ik wil iedereen bedanken voor een verschrikkelijk fijne avond en in maart dan maar weer??
De foto is niet van de beste kwaliteit, maar dat is mijn eigen schuld ik zou een foto toestel meenemen, maar natuurlijk vergeten dus heeft Dennis wat foto's genomen met zijn telefoon.
P.s. over de balansdagen gesproken, ik ben precies 44 kilo kwijt, nog een kilo en dan ben ik op de helft!!!!!
Afgelopen donderdag moest ik mijn enkel even laten zien in het ziekenhuis, maar omdat Bennie op dezelfde tijd moest afrijden (helaas gezakt) wist ik niet hoe ik er komen moest. Familie moest werken en vriendinnen uit het dorp ook, dus maar eens met de moeder van MP gebeld en die was (bijna zou ik zeggen natuurlijk) gelijk bereid om "even" mee te gaan. Daarom Lij lieverd hartstikke bedankt!!! Het werd wel een beetje herinneringen ophalen voor Lij, want ze kwam allemaal mensen tegen die ze al lang niet had gezien.
En voor degene die er in geïnteresseerd zijn nog 30 dagen tape, maar ik mag er zonder krukken op lopen.
Het is nu woensdag morgen en ik heb de huiskamer al lekker aan kant, moet alleen eigenlijk nog stofzuigen en daar heb ik toch zo'n hekel aan. Gelukkig heb ik 2 grote dochters die ik dat af en toe kan laten doen (al hebben die er net zo'n hekel aan) en natuurlijk mij grote hulp L. die een keer in de week hier de boel eens lekker komt soppen. Het 3e!! wasje zit al in de machine en ik ga zo helpen op school met wommen (werken met onbekende materialen) en vandaag gaan we natuurlijk lampionnen maken (Merel heeft een vlinder uitgekozen) Gisteravond toen we zaten te eten (Daniëlle at gezellig mee) zaten de dames zich er al op te verheugen dat ze samen in een groepje zaten, maar voor D. is het nog leuker want haar verkering zit ook in het groepje!!
Gisteravond nog even geschoten 178 punten alleen J. 230!! dus weer van hem verloren.
Omdat ik het hele weekend moet werken ben ik nu lekker 3 dagen vrij, dus dat is genieten.
Het sporten gaat door mijn enkel niet, ik ben al 2 weken niet geweest maar omdat het heel goed gaat wil ik vrijdag of zaterdag weer wat proberen (fietsen denk ik)
Met de meiden en met B. gaat alles goed.
Goed
Vol vertrouwen begonnen J. Elbakero en ik aan de"grote" finale van het bedrijven toernooi georganiseerd door schietvereniging "de Korrel" uit E. We hadden echt het idee dat we geweldig goed waren en dat we de beker, die toch behoorlijk groot is, wel mee zouden nemen naar MP.
We waren als eerste aanwezig en terwijl we nog aan de bar zaten om nog even tot rust te komen me een kopje koffie/thee, hoorden we toch behoorlijk schrikbarende verhalen over scores die door andere teams behaald waren. Ik moet zeggen dat mijn zelfvertrouwen toe al behoorlijk daalde, vooral omdat ik niet heel goed kon steunen op mijn rechterbeen, maar gelukkig zou Blondie invallen als het niet ging.
Het inschieten ging eigenlijk nog wel redelijk, al was het wel eng stil. Er mocht niet gesproken of gegild worden en daar zijn onze supporters nu net heel goed in. R. en ik hebben dan ook regelmatig zachtjes gemompeld dat we veel beter zouden schieten met wat lawaai om ons heen, gelukkig had onze fotograaf Blondie een camera bij zich die af en toe een gezellig piepje, of ander geluidje gaf.
Om een heel lang verhaal iets minder lang te maken, we zijn 10e! geworden van de 13 (en eerlijkheid gebied me te zeggen dat een team ook niet op is komen dagen). We hebben ons wel gelijk voorgenomen om met een groep flink te gaan oefenen zodat we volgend jaar iedereen eens een poepie zullen laten ruiken.
Voor iedereen die nieuwsgierig is naar de punten R. 148 punten, J. 130 en ik maar 111, om duidelijk te maken hoe dat in verhouding was De beste vrouw had 190 punten en de beste man 210?. Rest mij alleen nog even W. te bedankten voor de mooie foto's
Mail van mijn broer:
Hallo familie,
Je zult maar gezegend zijn met zo,n lief meisje in huis.
Volgens het meest meegaande type wat je kunt voorstellen.
R.
En het is waar, hoe vaak ik op mopper op mijn 3 bloedjes, in mijn hart moet ik toegeven dat ik het getroffen heb met ze. Eigenlijk heb ik op de normale puberstreken na, echt geen klagen.
Daarover zal ik nog eens uitwijden in een apart blog en dan zal ik eens gaan opscheppen!!!
Gistermorgen, toen ik even wat wilde vragen aan G. op het werk, ging ik door mijn enkel. Onder het slaken van enkele oerkreten en het meenemen in mijn val van een (gelukkig al kapotte) ventilator, lag ik ineens op de grond met een zere knie en een zeer pijnlijke enkel. Natuurlijk probeerde ik heel stoer te doen maar ik schaamde me werkelijk dood en het huilen stond me ook nader dan het lachen.
Na een tijdje werd de enkel toch wel dik en na overleg met hoofd BHV-er P. besloot ik toch naar de dokter te gaan om mijn enkel even te laten zien. Maar zelf autorijden dat zat er natuurlijk niet in dus wie o wie moet ik benaderen om mee te gaan. Hoofd BHV-er P. wilde al in overleg gaan wie er maar even met me mee moest, toen ik een briljant idee kreeg. Nance 68 was met schoonzus W. op de markt, dus gauw gebeld en ze kwamen met gezwinde vaart. Wij samen naar de dokter die het nodig vond om toch maar even een foto te laten maken, dus wij naar het ziekenhuis, foto laten maken en een stevig verband eromheen. Volgende week terugkomen om te kijken of er niet iets ernstigers aan de hand is dan alleen opgerekte banden, maar nu een dag later denk ik van niet omdat het toch al vrij goed gaat, dus fingers crossed.
Nu was alles natuurlijk zeer vervelend maar toch hebben we ontzettende lol gehad, op de een of andere manier veranderd iedere gebeurtenis met Nance in een hilarische slapstick waar wij al giegelend door heen walsen.
Vanavond schieten, ik heb heel lang getwijfeld of ik wel zou gaan schieten maar ik probeer het toch, ik heb me er zo ontzettend op verheugd en Blondie heeft gezegd dat ze mijn back-up wel wil zijn dus dat is een fijn gevoel.
Nu is mijn allerliefste zussie op bezoek dus we gaan even koffie/thee drinken.
Ik voel me niet zo lekker, beetje keelpijn, moet een beetje hoesten en ik heb een onstoken oog.
Lig de hele dag een beetje in bed, ben er alleen even uit om eten te koken want dat gaat met een gezin altijd gewoon door, maar verder is het gewoon een beetje aansuffen.
Nu ben ik werkelijk de meest slechte zieke die je je maar kan voorstellen.
Ik voel me zooooo zielig en ik snap niet dat ik niet de hele dag een beetje vertroeteld wordt, dat mijn lief niet onmiddelijk vrij neemt om naast mijn bed mijn hand vast te houden en dat de kinderen niet fluisterend en sluipend door het huis gaan.
Dus als ik dan beneden mijn eigen kopje thee sta te maken ben ik het meest zielige persoon dat er bestaat.
Nu moet ik eerlijk zeggen dat jongste de hele ochtend gezellig bij mij in bed heeft gelegen om te kletsen en tv te kijken en dat ze eerst niet wilde gaan spelen omdat ze me ook zo zielig vond )dat doet je goed)en dochter 2 onmiddelijk naar de winkel ging toen ik daar om vroeg.
En oudste dochter heeft de hele huiskamer opgeruimd en vraagt iedere keer wanneer ze me ziet "gaat het al wat beter?" en ook kwam ze boven nadat de telefoon vanmiddag 5 x achter elkaar was gegaan, laat maar mam ik neem wel op en zeg wel dat je lekker ligt te slapen, dus eigenlijk valt het allemaal wel mee. Maar ik heb nu eenmaal last van zelfmedelijden, wat dat betreft ben ik net een man :-)
Zo eten is klaar, ik ga weer in bed, gelukkig is het dinsdag avond, vrouwen avond op Net 5, dus dat is weer een geluk bij een ongeluk.
Wens me beterschap en vind me de komende dagen aub een beetje zielig.
Wij zijn in het bezit van een zeer fanatieke pv vereniging onder leiding van L. v. W., die de leukste dingen organiseren. We hebben al van alles gedaan, we zijn naar het theater geweest, naar het dolfinarium, we barbecuen en er worden zelfs excursies naar een discotheek in Duitslang financierd.
Maar er worden ook klaverjas avonden georganiseerd met fantastische prijzen en gisteravond was het weer zo ver, we hebben weer een competitie gedaan van wel 4 boompjes!!!
Het ging er weer reuze gezellig en sportief aan toe en we hebben weer vreselijke lol gehad, al misten we wel de zelfgebakken appeltaart van een van onze trouwe deelneemsters (volgende keer ben je er toch wel weer bij M??) Maar goed de winnaar van deze avond was Nancy die ook de avond georganiseerd had, dus de lolletjes daarover waren niet van de lucht, maar ik ken mijn zusje en die is zo eerlijk als goud.
Dus gefeliciteerd met deze overwinning!!
Er hadden zich 11 mensen opgegeven maar helaas waren er op het laatste moment nog wat afmeldingen.
We bleven met z'n 8en over, maar dat waren ook wel 8 enorme fanatiekelingen.
Eerst kregen we een uitleg over hoe we moesten staan en hoe we de buks moesten laden.
Daarna werd er door de vereniging nog wat gebakkeleid over of er nu groepjes moesten worden gemaakt of niet (niet dus) en toen konden we beginnen.
We kregen 2 kaartjes waarop we zoveel mochten oefenen als we wilden en daarna moesten we op 30 kaartjes een schot lossen, deze zouden opgeteld worden en de 3 beste mogen 3 november a.s. Marktplaats verdedigen in de finale en dan is er een werkelijk enorme beker te verdienen.
Goed na een aantal schoten op de oefenkaartjes waarvan er toch wel een aantal in de roos gingen vond ik het tijd om voor z'n eggie te gaan.
Eerste officiële schot mis, dat was behoorlijk balen dus nog een keer het oefen kaartje erin en wat denk je roos!!!
Vanaf dat schot ging het aardig en al met al werd ik toch nog 3e achter Remco en Joffry (die had overigens maar 1 puntje meer, terwijl mannen toch over het algemeen veel beter moeten kunnen schieten dan mannen (komt nog uit de oertijd toen ze voor ons op jacht gingen)
Dus 3 november a.s sta ik naast 2 mannen in de finale, dan zijn we gelukkig een team dus als het niets wordt kan ik altijd die andere 2 nog de schuld geven :)
(op de foto James en Bond)
We hebben de opening van de school gehad, natuurlijk was de school al open maar we zijn vorig jaar uitgeroepen tot een officiële Dalton school, dit is een school die zich vooral richt op de indiviualiteit van het kind. Maar omdat er een hele verbouwing gepland was, hebben de OR en MR besloten om het feit dat we Dalton geworden waren gelijk te vieren met de opening van de nieuwe aanbouw. Het was een heel leuke happening waarbij de kinderen hun beste beentje voor zetten, ze waren allemaal dieren en deden dansjes en ik wilde jullie een foto van het allermooiste leeuwtje niet onthouden.
Dit leeuwtje moest gisteren een prik en ik moet zeggen dat ze niet zo heel dapper was. Van te voren had ik uitgelegd waarom ze een prikje moest en hoe gelukkig ze moest zijn dat ze hier in Nederland zomaar prikjes kan krijgen terwijl er kinderen in arme landen ziek worden omdat ze de prikjes niet kunnen betalen of dat er helemaal geen dokter in de buurt is om ze te geven, allemaal zeer verantwoord.
Nou we waren nog niet binnen of de tranen stroomden rijkelijk en we werden dan ook uit de rij (rijtje) gehaald want ze mocht wel even apart. Van mijn "ben je gek, niets aan de hand" trokken ze zich niet zoveel aan, ze zullen wel bang geweest zijn dat de hele meute in janken uit zou barsten bij het zien van al dat verdriet.
Ik weet zeker dat ze mij een keiharde moeder vonden want ik reageerde niet al te lief, ik heb er toch zo'n hekel aan dat huilen voor dat er ook maar iets aan de hand is, maar goed de spanningen zullen we maar zeggen, overigens heeft ze tijdens het prikken niets gevoeld want dat kunnen ze wel hoor, geweldig!!
En omdat ze op mijn schoot moest zitten en ik haar vast moest houden kon ik geen foto maken en dat wilde ze graag voor op haar blog, kreeg ik daar ook nog verwijten over, "nu heb je helemaal geen foto gemaakt" dus ik weer "had je maar niet zo tekeer moeten gaan, had ik je niet als een baby op schoot hoeven hebben" Ja ik krijg binnenkort wel de award voor beste geduldigste moeder denk ik.
Gisteren geen weegmoment gehad, maar daarover meer op Slimpers.
's avonds nog een oriflame party gehad bij mijn vriendin, vond je de vakantie eigenlijk wel leuk Dino?? en leuke dingetjes besteld.
Ben nu vrienden voor het leven geworden en mag bestellingen aannemen van anderen, dus belangstelling?? gewoon even vragen om een boekje ;-)
En nu zit ik met keelpijn en hoofdpijn dit stukje te typen. Tussen de middag komen de kinderen van Nancy eten omdat ze moet werken en ik heb allemaal lekkere dingetjes gekocht.
Ook wordt als het goed is vandaag mijn afwasmachine gemaakt, ik doe het al ruim een week met de hand en zonder ruzie. We hebben namelijk een eeuw geleden een afwasmachine gekocht omdat Mijn B. en ik altijd ruzie hadden tijdens het afwassen (dat lag meer aan mij dan aan hem hoor, alhoewel hij nooit op de goede volgorde afdroogt grrrr) dus de ruzies hier zijn na intrek van Mien een stuk minder geworden, maar deze week ging het ook goed, al moet het niet veel langer duren.
De jongentjes waren met een vriendje aan het spelen in een olijven gaard toen ze aangevallen werden door wespen.
Ze renden naar de kantine maar de volwassenen draaiden de deur op slot omdat ze bang waren ook gestoken te worden. De broertjes overleden ter plaatse, hun vriendje ligt in kritieke toestand in het ziekenhuis.
Ik ben zo geschokt door dit nieuws en ik probeer het te begrijpen, maar ik begrijp het niet, ik probeer te begrijpen dat wanneer een meisje wordt verkracht alle omstanders doorlopen omdat ze bang zijn neergestoken te worden maar ik begrijp het niet.
Ik probeer te begrijpen dat er 20 mensen staan te kijken hoe iemand verdrinkt en allemaal denken zij/hij kan het toch wel doen, maar ik begrijp het niet.
Ik probeer te begrijpen dat mensen doorlopen wanneer iemand voor zijn mp3 speler vermoord wordt en dan denken straks ben ik aan de beurt maar net doen of ik niets zie, maar ik begrijp het niet.
Ik probeer te begrijpen dat de regering zich druk maakt over een spelletje als Lingo terwijl er elke dag mensen sterven van de honger, maar ik begrijp het niet.
En zo is er zoveel in de wereld die ik niet begrijp en ik hoop dat als ik ooit in een van de bovenstaande situaties kom ik wel wat doe, maar ik weet het niet. En dat maakt me wel eens bang, want als mijn kinderen ooit het slachtoffer zijn in een van deze situaties hoop ik dat er wel iemand denkt, ik spring erin, ik ga erop af of ik doe de deur open en sla die wespen weg.
De mensen die mij al iets langer dan vandaag kennen, weten dat ik een aantal jaren geleden ook behoorlijk veel ben afgevallen en dat dat op een gegeven moment helemaal de mist in is gegaan.
Toen liep ik 3 maal in de week "het rondje". Het rondje is over de urkerweg, via het urkerdwarspad, staartweg en via de zuidwesterringweg weer terug naar huis. Natuurlijk liep ik ook wel eens een andere route maar het rondje werd regelmatig gelopen. We hebben een keer opgemeten dat het ongeveer 7,5 km. uit en thuis is dus net een leuk tippeltje.
In januari op mijn hoogtepunt (of dieptepunt) van mijn gewicht liep ik 's avonds met mijn mannetje een rondje rond het dorp (1 km) en ik kwam jankend thuis, alles deed zeer en ik besloot op dat moment dat ik het nog een keer zou gaan proberen, nog een keer lijnen. Nu waren er op dat moment enkele succes verhalen van de weight watchers dus Nance overgehaald en er op 10 januari voor het eerst heen en vanaf dat moment droomde ik weer van "het rondje".
Heel vaak dacht ik "zal ik morgen eens een keer proberen maar het kwam er nooit van, ik was er nog wat te onzeker voor, stel dat het niet zou lukken dan deed ik het misschien nooit meer.
Gisteravond dacht ik het weer stiekem, zal ik morgen? maar vanmorgen schoot het me tijdens het bedden verschonen in mijn rug dus eigenlijk dacht ik dat het vandaag weer niets zou worden.
Vanmiddag vroeg ik dus aan mijn lief of hij zin had om een rondje bos te doen en mijn over actieve man had daar natuurlijk wel oren naar. Dus wij op weg, nu liepen we het eerste stuk dezelfde route als "het rondje" en zomaar zie ik "zullen we rechtdoor gaan?" B. was er natuurlijk gelijk voor in, we zien wel hoever we komen.
Om een heel lang verhaal iets minder lang te maken, ik heb het gedaan en gered ook nog redelijk makkelijk dus ik ben zo vreselijk trots op mezelf en ik voel me nu zo lekker.
De hond is natuurlijk ook helemaal gelukkig en mijn schat ook, die is ook hartstikke trots en hoopt op meer van dit soort wandelingen of fietstochten (want daar is hij ook nogal gek op).
Vanmiddag liep ik met mijn liefste door de Lange Nering, na vanmorgen al vroeg te zijn wezen sporten, boodschappen doen en wasjes draaien en we kwamen uiteindelijk bij Scooter terecht.
Terwijl we schoenen aan het passen waren (nou ja ik dan) ging de telefoon, "mam jullie zijn toch in de lange, wil je voor mij even een legging meenemen voor onder dat zwarte korte rokje, dat wil ik vanavond aan, je weet wel zo'n legging met kant eronder aan" Dus na mijn vraag waar ik dat dan moest weghalen, kwamen Bennie en ik dus bij de scooter terecht, terwijl ik samen met een meisje 2!! leggings uitzocht (er was namelijk ondertussen nog een keer gebeld of ik er voor een vriendin ook een mee wilde nemen) zag ik DE outfit voor mijn oudste en ook mijn lief vond het hartstikke leuk. Een gestreept jurkje, giletje eroverheen, prachtige ketting, grote glitterriem en de legging eronder. Na zeer kort overleg en een belletje naar huis alles bij elkaar gezocht in haar maat en ik zeer blij de winkel uit.
Het maakt me altijd zo blij als ik iets leuks voor een van de drie vind waarvan ik weet (hoop) dat ze het leuk vinden.
En terwijl Schat en ik verder liepen, hand in hand jajaja bedacht ik me dat de dingen die je het meest gelukkig maken altijd zo simpel zijn.
Vandaag had ik namelijk nog een keer zo'n geluks gevoel.
Nance en ik hadden heerlijk gesport en ik kwam bezweet thuis, dus heerlijk douchen en mezelf helemaal afgetakeld met een scrubhandschoen, daarna mezelf heerlijk ingesmeerd met bodylotion, dagcremetje op en deodorant en dan voel ik me toch zo schoon, zo fris zalig en dan schone kleren aan mmmmmm
Of wat dacht je van 's avonds de mp3 speler op je hoofd met alleen jou favoriete muziek op en dan met de hond een eindje sjouwen, zalig!!!!
Of als ik niet hoef te werken op zondagmorgen ontbijt op bed, met warme broodjes en een glaasje sap (en dat krijg ik iedere zondag als ik thuis ben en iedere zondag voel ik me zo zalig verwend en decadent) Of samen met mijn man op een terrasje zitten met een biertje en een cola light en in een harmonische sfeer alle laatste roddeltjes doornemen en de kinderen bespreken.
De slappe lacht krijgen met mijn zusje (dat gebeurt gelukkig zeer vaak) en je daarna zo heerlijk melig voelen.
Een kopje thee drinken bij vriendinnen waarvan ik er misschien niet veel heb, maar die ik heb zijn me zo dierbaar en als het gesprek dan heel persoonlijk wordt, je zo'n vertrouwelijke gloed om je heen krijgt waardoor je je veilig voelt en je wilt dat het niet meer ophoud.
Al deze dingen maken mij zo gelukkig.
Maar ook als ik op het werk binnenstap en ik zie al die vriendelijke gezichten van collega's die ik allemaal zo graag mag, waar er werkelijk niet een is die ik niet mag, dus dan is het net of ik in een warm bad zit op mijn stoel, bedankt allemaal daarvoor.
Z0 zie je maar de dingen die een mens het meest gelukkig maken kosten "bijna" niets.
Denk er maar eens overna wat jezelf het gelukkigst maakt (waarom verwacht ik nu motorrijden van blondie???)
Tot de volgende keer maar weer,
El
Mijn allereerste eigenste blog!!!
Ja ook ik ben overstag gegaan om een digitaal dagboek te maken.
Hierin niets over de weight watchers (dat bewaar ik voor Slimpers) maar dit zal gaan over de dagelijkse dingen.
Zoals nu bijvoorbeeld, mijn dochters en zusje kijken ademloos naar "the nanny" alsof ze dat nog niet 100 keer hebben gezien???
Terwijl de allerbelangrijkste man in mijn leven lekker zit te eten bij Het Voorhuys omdat hij vanavond nog een cursus heeft, alsof 6 km naar huis rijden te ver is.
Mijn jongste dochter M. is nog aan het spelen met haar nichtje D, waarover jullie vast regelmatig wat horen.
Dit was dus mijn allereerste post en ik hoop jullie allemaal te zien in de comments
Liefs Elly